Zgodnie z wyrokiem TSUE C-347/23 z dnia 24 października 2024 r.:
„Artykuł 2 lit. b) dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że:
osoba fizyczna, która zawiera umowę kredytu hipotecznego w celu sfinansowania zakupu jednej nieruchomości mieszkalnej w celu odpłatnego oddania jej w najem, wchodzi w zakres pojęcia „konsumenta” w rozumieniu tego przepisu, jeśli owa osoba fizyczna działa w celach niezwiązanych z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Okoliczność, że rzeczona osoba fizyczna usiłuje osiągać dochody z zarządzania tą nieruchomością, nie może sama w sobie prowadzić do wyłączenia tej osoby z zakresu pojęcia „konsumenta” w rozumieniu wspomnianego przepisu.”
Powołane orzeczenie TSUE rozszerza ochronę konsumencką na osoby, które kupiły nieruchomość z zamiarem jej odpłatnego wynajmu (buy-to-let). Orzeczenie odrzuca koncepcję banków, zgodnie z którą wynajem mieszkania świadczy o działalności gospodarczej. Działanie kredytobiorcy nie jest działalnością gospodarczą, inwestycja ma prywatny charakter. Wynajem nie musi być związany z prowadzeniem działalnością gospodarczą czy zawodowej. Osoby fizyczne nie mogą być pozbawiane statusu konsumenta tylko dlatego, że ich działania zmierzają do zwiększenia majątku lub uzyskiwania dochodów z usług świadczonych przez firmy. Konsument może nabyć mieszkanie pod wynajem.